میشناسیم از بس که زخم خورده تنم
نمیشناسیم اما منم سلام رفیق
سلامتی تو را فریاد میزند آن کس
که زهر ریخته چشمش درون جام رفیق
میان شعله ی عشقی که نیست میسوزد
شناسنامه ی یک عهد بی دوام رفیق
چو ابر غرش مان حکم بغض و باران است
رسید فصل گریه های ناتمام رفیق
دلم گرفته از این شهر شهر بی مرام رفیق