موهات سفید شد مثل برف پشت شیشه

میخوام که برگردم به روزای برگشته اما نمیشه

اما نمیشه

لبخند تو تصویر من از زندگیمه

دلتنگیای تو ته دیوونگیمه

کاش تا ته دنیا رو زانوهات بخوابم

من خستم از دیدار های نصفه نیمه

یک لحظه از آغوش تو جایی نمیرم

چیزی نمیخوام وقتی دستاتو بگیرم

من واسه تو زندم وگرنه میشه هر روز

از غصه ی خطای پیشونیت بمیرم

پشتت که خم میشه جهانم تار میشه

هفت آسمون روی سرم آوار میشه

موسیقی لالایی های تو نباشه

شب از صدای گریه هام بیدار میشه

از دور دلتنگیمو تو رویا بغل کن

تا توی آغوشت بخوابم

تا همیشه میخوام سکوت محض دنیا رو بگیره

وقتی موسیقی آروم قلبت پخش میشه

موسیقی آروم قلبت پخش میشه